Ik lees regelmatig op facebook dat mensen weer in angst zitten omdat ze met spoed met hun Berner naar de dierenarts moesten vanwege een maagtorsie. Ook na een operatie blijft het soms nog dagen spannend of de hond het gaat halen of niet.
Wanneer andere organen al teveel schade hebben opgelopen is het vaak een verloren zaak. Omdat het bij Berners toch best regelmatig voorkomt wilde ik mij er eens in verdiepen.
Wat is het nu precies? En wat kun je doen om de risico’s te verkleinen?
Wat gebeurt er bij een maagtorsie?
Hoe herken je een maagtorsie
- De maag aan de buikwand is opgezwollen, de maag voelt hard aan
- De hond braakt of doet vergeefse pogingen om te braken
- De slijmvliezen (tandvlees en lippen) zijn bleek of juist felrood
- De hond is opgejaagd, nerveus en kan niet stilzitten, hij is onrustig en afwezig
- De hond kwijlt, heeft last van overmatig
speeksel - De hond gaat in shock met mogelijk ook onderkoelingsverschijnselen
- De hond heeft hartritmestoornissen
- Het dier weigert te eten of te drinken;
- De hond is zwak, duizelig en heeft een snelle of moeilijke ademhaling.
Als je hond deze symptomen heeft, is het belangrijk om zo snel mogelijk contact op te nemen met een dierenarts!
Waardoor kan een maagtorsie ontstaan?
- Spelen, rennen of druk zijn of veel stress net na een maaltijd
- Schrokken bij het eten
- Te kleine brokken
- Te weinig maaltijden per dag, één is te weinig
- Veel drinken als de hond misselijk is
- Wandelen, spelen met een lege maag
- Erfelijkheid: als een eerste graad familielid in het verleden een maagkanteling heeft gehad
- Agressief of angstig temperament
- Misselijk zijn door een lege maag, proberen over te geven terwijl er niks komt (alleen maar gal)
- Leeftijd. Het lijkt dat oudere honden gevoeliger zijn voor een maagtorsie dan jongere honden. Dit zou te wijten kunnen zijn aan het slapper worden van de banden waar de maag mee vast zit naarmate de hond ouder wordt.
Behandeling
Dan volgt er een operatie. Indien er tijdig ingegrepen wordt kan de maag teruggedraaid worden en worden vastgezet.. Dit vastzetten is belangrijk omdat het de kans op herhalen aanzienlijk verkleind. Als blijkt dat de milt niet meer doorbloed is zal deze deels of geheel verwijderd moeten worden. Mochten delen van de maag/maagwand niet meer goed doorbloedt zijn dan heeft doorgaan geen zin. De hond zal dan uit zijn lijden verlost moeten worden.
Tot slot worden ook de andere organen bekeken.
Ook na de operatie blijft de situatie kritiek. Er kunnen gifstoffen uit de maag in het bloed terecht komen. De nieren kunnen beschadigd zijn. Daarom moet de hond nog bij de dierenarts blijven zoadat hij de juiste medicijnen kan krijgen en in de gaten gehouden kan worden.
Ook eenmaal thuis zal de hond goed in de gaten gehouden moeten worden.
Bij snel ingrijpen bij symptomen maagtorsie is de overlevingskans 80-90%.
Wat kun je doen om de kans op een maagtorsie te verkleinen?
- Meerdere keren per dag kleine porties voer geven.
- Wanneer je hond schrokkerig eet een anti-schrokbak kopen.
- De waterbak direct weghalen als je hond
misselijk is. De hond zal proberen misselijkheid weg te drinken. - Voorkomen dat de hond speelt of druk is
eerste half uur na de maaltijden.
- Niet wandelen of spelen met een volledig lege maag.
- Voorkomen dat de hond speelt of druk is eerste half uur na de maaltijden
- Voor het slapen gaan nog een kleine maaltijd geven.
- Een aantal brokken even in water leggen en eens kijken of deze erg opzwellen in het water. Je denkt misschien je hond een redelijk kleine portie te geven maar sommige brokken zwellen in combinatie met water enorm op. De relatief kleine portie voer kan zo ineens een enorme bak voer worden in de hondenmaag.
- Maag preventief vast zetten. Sommige baasjes kiezen er voor om de maag preventief vast te laten zetten door dierenarts wanneer de hond toch al onder narcose is voor bijvoorbeeld een castratie of sterilisatie. In de medische literatuur kom je hier voor- en tegenstanders van tegen. Je kunt het altijd overleggen met je dierenarts!
Hoewel ik Bommel voor het slapen gaan nog een kleine portie voer geef merkte ik dat hij vaak ’s morgens rond 6.00/7.00 begon te braken. Er kwam eigenlijk niks want zijn maag was leeg, er kwam alleen maar gal. Hij bleef dan enorm “hokken” om over te kunnen geven. Ook dit “hokken” vergroot de kans op een maagtorsie. Door hem om 4.00/5.00 (ik moet dan toch naar de wc) een klein handje brokjes te geven is dit euvel over.
Ik hoop dat dit artikel baasjes meer bewust maakt van wat je kunt doen om de kans op een maagtorsie te verkleinen. Ik zeg expres niet ’te voorkomen, want 100% garantie is er niet. Door zijn bouw is een Berner nu eenmaal helaas gevoelig voor maagtorsies.
Maar het allerbelangrijkste is: Is je hond misselijk of beroerd, zoek gelijk contact met je dierenarts! En haal de waterbak weg. Beter een keer te vaak bellen dan te laat.
Tot slot: een hond die nog een kluifje of iets lekkers aanneemt en op eet heeft (nog) geen maagtorsie. Geef ook dit door aan je dierenarts.
Ellen Deekens
Met dank aan Annelies Noordeloos
Dierenartspraktijk van Dedem